می خواهم تو بگویی

پرنده ای که مرده بود به من پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم

ارزش انسان

دشتها الوده است

در لجنزار گل لاله نخواهد رویید،

در هوای عفن دشت آواز پرستو

به چه کارت آید؟

فکر نان باید کرد

و هوایی که در آن

نفسی تازه کنیم.

گل گندم خوب است

گل خوبی زیباست.

ای دریغا که همه مزرعه دل ها را

علف هرزه کین پوشانده است.

هیچ کس فکر نکرد

که در ابادی که ویران شده است

دیگر نان نیست

و همه مردم شهر بانگ برداشته اند

که چرا سیمان نیست

و کسی فکر نکرد که چرا ایمان نیست

و زمانی شده است

که به غیر از انسان

هیچ چیز ارزان نیست.

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام ودرود

این روزها در پیچ و خم یک عادت نو مانده ام و نمی دانم با این عادت نو اما عجیب و خوشایند چگونه در گیر شوم،

چیز غریبی است غریب اما دلگرم کننده.

عادت اما هر چه باشد امید وار کننده نیست چرا که روزمره گی می آوردو کسالت.

و روزمره گی پیری می آورد و احتیاط.

و احتیاط روح جسارت و جستجو را آرام آرام می خورد ،هضم می کند،

و زمانی  به خود می آیی که، از بچگی و جوانی ات جز اندکی و یا شاید هیچ نمانده است

و این یعنی زمان مردنت فرا رسیده است

چرا که نبودن به از بودن با رکود و سستی است

با عادتم چه کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟