خسته ام

خوابیم یا خودمون را به خواب زدیم

وقتی چیزی جز ظلم نمی بینم،گاهی خستگی ام اون قدر زیاد می شه که از نوشتن هم کسل می شم چیزی که همیشه به من انرژی میداده و هنوز هم توی بدترین شرایط به دادم می رسه.

مجله زنان را بعد از 15 سال سابقه فعالیت بستن مثل شرق ،یاس نو،نوروز و مثل هزاران مجله و روزنامه دیگری که به جرم ساز انتقاد ، بستن...

دانشگاه ها را که به پادگان نظامی تبدیل کردن و دانشجو ها را به عنوان نیمه انسان نیمه حیوان نگاه می کنن و گاهی برخی شون تمام حیوان محسوب می شن و تبدیل به موش آزمایشگاهی ،نمی دونم باید بخندم یا اشک بریزم اما  تو ی این یک مورد حداقل مردان هم مثل زنان نگریسته می شن....

زنانمون که حتی قادر نیستن لباس و کفشی را که می پوشن را انتخاب کنن  و این موضوع در مقابل نادیده گرفتن شخصیتشون  حتی به اندازه یه پسر بچه 15 ساله دیگه به چشم نمی یاد..

خلیج فارس و دریای خزر و مرز های مملکتمون را به بهای هیچ از دست دادن ....

ذخایر اجدادمون را به بهانه های مختلف از کشور خارج کردن و بنزین را که متعلق به رگ و پوستمون بود بهمون به زور فروختند...

فرهنگ آبا و اجدادیمون را که دنیا داره به  وجودش افتخار می کنه دارن به گونه ای که به نفعشونه تغییر می دن و به گنداب می کشن...

رد صلاحیت  یا نه بهتره بگیم یه دست کردن و  هم نوا کردن کاندیدا هامون را هم به نحو احسن انجام دادن به حکم عدم التزام عملی به اسلام و حکومت اسلامی و قانون اساسی  اما یه نفر یه تعبیر منطقی به من بده از اینکه چطور می شه که حجت الا سلام والمسلمین ها ومنبری ها هم به حکم عدم التزام عملی  به اسلام رد می شن الانه که باید گفت وای به روزی که بگندد نمک...

هنوزم فکر می کنیم شوخیه؟؟ ،هنوزم تو خوابیم و انتظار داریم کسی ما را بیدار کنه  وببینیم همه چی کابوس بوده؟؟؟

آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآخ خ خ خ خ    خ خ خ خ خ خ خ خ

تا کی سکوت ؟!

منتظره چی هستیم؟!

منتظر ه کی هستیم  دلسوز تر از خودمون؟!

تا کی می خواهیم خودمون را به کوری و کری بزنیم ؟!

انسانی که خوابه را میشه بیدار کرد اما انسانی که خودش را به خواب می زنه هرگز؟؟!

خودمون را به خواب نزنیم؟بیدار شیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خو کرده اید و دیگر

راهی به جز اینتان نیست

که از بدو خوب

                 هم چنان

هر چیز را آینه ای کنید

تا با ملاک زیبایی ای صورت و معناتان

گرد بر گرد خویش

هر آنچه را که نه از شماست

به حساب زشتی ها

خطی به جمعیت خاطر بتوانید کشیدو به اطمینان،

چرا که خو کرده اید و دیگر

به جز اینتان راهی نیست

که وجود خویشتن را نقطه ئ آ غاز راه ها و زمان ها بشمارید

کرده ها را

با کرده های خویش بسنجید و گفته ها را

با گفته های خویش...

لاجرم به خود می پردازید

آن گاه که من به خود پردازم،

و حماسه ای از شجاعت خویش آغاز می کنید

آن کاه که من دست اندر کار شوم حتا

که نقطه ئ پایان را

بر این تکرار ابلهانه بامداد و شام بگذارم

و دیگر

رای تقدیر را

به انتظار نمانم.

دردی ست،

با این همه دردی است

دردی ست

"شاملو"