روز های خاکستری

ماده 5

هیچ کس را نمی توان شکنجه داد یا در معرض رفتار یا مجازاتی ظالمانه،غیر انسانی یا خفت بار قرار داد.

ماده 6

هر کسی حق دارد هر جا که باشد به عنوان یک شخص در برابر قانون به رسمیت شناخته شود.

نیایش استاد شریعتی بزرگ

خدایا: جامعه ام را از بیماری عرفان و معنویت زدگی شفا بخش ،تا به زندگی و واقعیت باز گردد و مرا از ابتذال زندگی و بیماری واقعیت زدگی نجات بخش تا به آزادی عرفانی و کمال معنوی برسم.

خدایا: به جامعه ام بیاموز که تنها راه رسیدن به تو از زمین می گذرد،اما به من بیراهه ای میان بر نشان بده.

خدایا: مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان. اضطراب های بزرگ ، غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن، لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز بر جانم ریز.

روزهای خاکستری ملت

انگار هر روز داره  خاکستری تر می شه و امید ها برای یافتن حتی کورسویی در دور دست ها به منجلاب غم نا ن وغم کار و غم سرخوشی و ... می رود .انگار منجلاب غم نان و غم نفسی تازه از خوشی و... صدها باتلاق دیگری که آرام آرام و با صبوری جامعه را در خود می کشد، هر روز حریص تر از روز قبل می شود ،ای کاش شریعتی ها و مصدق ها وآزاد مردان تاریخ وطن می بودند و میدیدند که چه رخوت عظیمی ملتشان را در بر گرفته است، ای کاش حافظه این ملت کمی بیشتر یاری می کرد؛ تا به یاد می آوردند که چه زنان و مردانی  در ناکجا آباد ها اسیر رخوت و سستی و نا آگاهی این مردمند ؟ای کاش سخن و دغدغه آنانی را که به خاطروطن جان باختند و هنوز کفن هایشان خشک نشده ،را به یاد می آوردیم ؟ ای کاش برای افکارمسموم این ملت دوایی بود، محصول درایت و آگاهی همین ملت، ای کاش لا اقل آنانی که هنوز مسموم نشده اند،دچار بلای قریب الوقوع  سانسور نمی شدند،ای کاش .....ای کاش.....و ای کاش.......

  افسوس که سوء تغذیه های فکری ، معنوی ،جسمی و روحی این ملت را به خوابی دور و سنگین فرو برده است و هم چنان زمان میگذرد و هم چنان بزرگ زنان و مردان، تک صدا می آیند و بی صدا می روند ،با مشت اما بی پشت ... ما را چه میشود ؟؟

افسوس ، ما را چه می شود؟؟